woensdag 30 april 2014

Woensdag!

Feest voor Nils, een halve dag het kot voor hem alleen! Kobe en Tijn naar school, en Juul is nog veel te klein om in de weg te lopen of dingen af te pakken... En wat doet Nils het liefst? Buiten spelen! Met de geweldige zandtafel die de paasklokken brachten.



's Middags was het dan smossen geblazen; oma en opa en moeke op bezoek! Zelf smosjes maken, daarna aardbeien en frambozen eten, en afsluiten met cake.
Kobe herinnerde zich "ineens" dat hij de échte paashazen zélf de zandtafel ineen had zien vijzen, in geuren en kleuren kwam het verhaal eruit. En elke keer als hij het opnieuw vertelt, komen er extra details bij, wat een fantasie!

dinsdag 29 april 2014

Bergen moed...

... heb ik bijeen moeten rapen. Want ik maak mijn eigen weer voor de zoveelste keer onsterfelijk belachelijk in een poging om een waardige blogster te zijn. Ik ben er rotslecht in, maar ik doe het toch! Is daar een woord voor? Laten we het voorlopig op iets tussen zelfpijniging en belachelijkheid houden :)
Want tja, de cijfertjes spreken voor zich. Na 10 november 2012 bleef het hier stil. En vorige week kwam ik hier nog eens lezen en dacht ik: verdorie! Al die leuke verhalen over Kobe en Tijn die ik zelf al een beetje vergeten was. En help! Wat ben ik van Nils allemaal al niet vergeten? En juist ja, ondertussen is Juul er ook nog bijgekomen, dat ventje werd hier in de verste verte nog niet vernoemd!

En kijk, het uitroepteken hierboven stond hier nog niet, of daar kwam ineens gekrijs uit het park. Juul wil duidelijk meteen zijn schade inhalen. Ok, we beginnen dus met Juul... Ons jongste spook, geboren op 8 maart 2014 en met zijn 3,190kg en 48cm een zalig piepklein ventje dat helaas volgens de clichés veel te snel groot wordt! Hij ligt hier ondertussen zalig te drinken en -hoera!- ik ben ondertussen zo handig geworden dat ik toch lekker verder kan typen met mijn twee handen.

   



Ondertussen is hij al bijna 2 maand oud en de zaligste baby ooit! Eet goed, slaapt goed, krijst niet van de krampen zoals Tijn en Nils deden, kan al lachen en begint te brabbelen,... Geeft regelmatig over en kakt aan de lopende band buiten de lijntjes, maar dat mag! Want met zo'n schattig snoetje moogt ge alles. Voorlopig toch. Alhoewel... Ik betrap mezelf nu al soms op de eerste tekenen van het gevaarlijke kakkenest-syndroom. Kobe, Tijn en Nils konden niet snel genoeg groot worden en nieuwe dingen leren, en bij Juul kon ik bijna janken toen de eerste kleertjes te klein bleken te zijn. Ik snapte vroeger nooit dat mensen hun baby klein wilden houden, maar nu dus wel. Dat gaat blijkbaar vanzelf als het je laatste is, merk ik nu...

Gelukkig is er de maxicosi: eersteklas marteltuig voor kersverse ouders en dé ideale remedie tegen mijn kakkenest-syndroom... Groei Juul, groei!!!