donderdag 26 maart 2015

Helemaal zelf!

Dit is een zalige stap vooruit. Hoe gezellig het knuffelen in het weekend tijdens de fles ook is; 's morgens in volle ochtendspits zijn die vijf extra minuten handen vrij zeker welkom!
Dus Juul gaat de zitzak in, krijgt de fles in zijn handjes, en drinkt ze flink helemaal leeg! Tegen dat zijn melk op is, ligt zijn boterhammetje klaar, en ook dat kan hij ondertussen al een tijdje helemaal alleen naar binnen spelen. En we kennen hem ondertussen al goed: hij laat hem goed horen als alles op is!
Het blijft toch echt genieten, dat laatste kleine ventje in huis...




vrijdag 20 maart 2015

De communiekoffer!

Vandaag kwam Kobe met de communiekoffer naar huis. Die moest natuurlijk meteen uitgepakt en uitgestald worden. Niet simpel, met een Nilske en een Juuleke in huis die nog veel te klein zijn om te beseffen dat dat materiaal écht geen speelgoed is. De legokast bleek ideaal van hoogte, en Kobe gaf alles met veel zorg een schoon plaatske.
Op het houten kruisje staat een gebedje, dat eindigt met "Dank u wel, lieve God". Kobe las het helemaal voor, en voegde er in één adem aan toe: "Maar God bestaat niet hè mama?"
Tja, dat was ne moeilijke... Ik ben absoluut fan van Jezus, maar God ligt mij persoonlijk ook iets minder. Dat gaan hier diepzinnige gesprekken worden de komende weken!
Hij stond er wel op dat hij een gebedje mocht lezen voor het eten, en voor het slapen las hij zelf de eerste verhaaltjes uit de kinderbijbel. Het eindigde met Kaïn en Abel. Zware kost zo voor het slapengaan! Kobe en Tijn hebben plechtig beloofd elkaar nooit te zullen vermoorden ;) Morgen is het aan Noah, tijd voor wat vrolijker leesvoer!



woensdag 18 maart 2015

Mijn Beatles!

De kapper, ik stel het altijd uit. Want ik vind ze zo geweldig, mijn mannekes met hun lang haar! Maar ok, na een tijdje hangt het écht wel ferm in hun ogen, dus maandag maakte ik een afspraak bij de kapper voor vandaag. Toen ik de jongens op school ophaalde, bleek Tijn een speldje in zijn haar te hebben. Gekregen van de juf, en glunderen dat hij deed! Hij wou op slag niet meer naar de kapper! Tot ik beloofde dat het speldje er na het knippen weer in zou mogen. Ik moet wel toegeven, hij staat er gewéldig schattig mee! Precies een écht meisje ook. Maar we mogen niet zeggen dat Tijn een meisje is, want dat is NIET waar! Tijn is gewoon een jongen met een speldje in zijn haar, punt ;)

zondag 8 maart 2015

Feest!

Hoera! Hoera! Groot feest vandaag! Véél feest! Onze kleinste schat Juul wordt vandaag 1 jaar. Al van 's morgens vroeg werd er door de grote broers meermaals en luidkeels "lang zal hij leven" gezongen, wat hij geweldig vond. Een taart hebben we niet voorzien voor vandaag, maar een stukje peer daar is meneer gelukkig méér dan gelukkig mee. Hieperdepiep!


Helaas wil dat ook zeggen dat we vanaf nu geen baby meer in huis hebben. Bakske vol baby's, dat klopt niet meer, dus zwieren de we baby's er uit vandaag :) En eerlijk, rouwig zijn we er niet om. Baby's zijn geweldig, daar niet van, maar we hebben het nu wel zo'n beetje gehad en geven die fakkel met véél plezier door aan iemand anders!

vrijdag 6 maart 2015

Dapper plan nummer drie

Lang, laaaaaaaaang geleden postte ik dit. Een foto van mijn nieuwe bril, met een pleistertje op mijn arm. Iets over een goede daad, en ik voorspelde een hoop leesvoer. Et voila, sinds vandaag staat er hierboven ook een link naar een extra pagina. Eitjes? Ja, eitjes!
Dat pleistertje was de voorloper van mijn dapper plan nummer drie: eiceldonatie! Toen had ik net mijn eerste gesprek in Gent achter de rug. En nu, vele maanden later, is het eindelijk zover! 't Is te zeggen: we zijn er al volop mee bezig zelfs! Al een weekje hormonen spuiten achter de rug, en ergens volgende week is de pick-up voorzien... Spannend!

dinsdag 20 januari 2015

Het was een dappere strijd...

Vandaag werden de zwaarden nog eens bovengehaald. Of wat er nog van overschiet. De Sint bracht drie van die moussen zwaarden-met-schild uit de Fun. Zomerspeelgoed eigenlijk, om in het zwembad mee te meppen maar toch geen pijn te doen. Ook ideaal voor binnen en veilig voor kleine broertjes dus. Ze hadden ook een beetje een sintgeloofversterkende functie, want de mama des huizes is geen fan van geweren en gevechten met dodelijke slachtoffers. Mama ging (onder luid protest) stiekem vragen om dat niet te brengen. En de Sint bracht het TOCH! Straf hè!

Maar ik wijk af van de dappere strijd. Kobe, Tijn en Nils, alledrie tegen en tegelijk mét elkaar. De geluiden die ze dan maken, echt, ik moet het gewoon eens filmen volgende keer, kostelijk. Geweldig ook hoe ze er compleet in opgaan. Er moet een plan geweest zijn, en een vijand, en het was lang en pijnlijk, en ze gaven niet op, en "aaaah", en "grrrrrrrrrr", en "tjakkaaaaaaa"!!! Tot de leider (Kobe, uiteraard) ineens besliste...

"Kom jongens, koffiepauze!!!"

maandag 5 januari 2015

Biiiiiijjjjjjna jarig...

... en dan wordt er cake gebakken natuurlijk!
Op maandag werk ik enkel in de voormiddag en toen Nils mij tussen de middag op de speelplaats zag passeren, wou hij persé mee naar huis. Normaal pakt dat niet, maar voor bijna-jarigen maken we natuurlijk een uitzondering. Dus hup, mee naar huis, content dat hij was! En dan naar de Colruyt, om nog wat eieren en cakevormpjes. Mét robotjes, uiteraard. Daarna nog "even" langs de Modecoupon om naar de soldenstofkes te kijken en mij héél goed in te houden. Over mijn dapper plan wat stof betreft, daar hebben we het later nog over. Soit, daarna was het al tijd om Kobe en Tijn ook te gaan halen, en na de hele avondspits van huiswerk - eten klaarmaken - eten - pyjamatijd moest er nog altijd cake gebakken worden. Nils mocht helpen bij het vullen van de vormpjes maar toen de eerste lading in de oven zat, was het echt wel bedtijd. Maar wie mocht er nét een klein beetje langer opblijven tot die eerste lading klaar was om voor te proeven? Alweer diezelfde bijna-jarige, olé! En we moeten al niet meer vragen wie er ook mee de pottenlikker mocht aflikken?



Normaal wordt de papa daarvoor subtiel ingeschakeld. Kindjes braaf aan het spelen in de living, Pieter op de computer aan 't knosselen... Ikke vanuit de keuken: "Schaaaaaaaat, kunt gij efkes komen helpen?" En dan samen stiekem achter het hoekje de restjes deeg van de pottenlikker snoepen, yeah! :)

zondag 4 januari 2015

Koffie en kaka!

Geen geweldige combinatie zou je zeggen... En ik ga u groot gelijk geven, die twee geuren samen, ik zou er ook niet bewust voor kiezen. Maar af en toe komen ze toch samen. In volle ochtendspits bijvoorbeeld. Beneden komen, Senseo aan, naar de badkamer. Daar begint het meestal mee. Daarna is het een wirwar van pyjama's uit, kleren aan, pampers verversen, tafel dekken, iets uit de droogkast vissen, brooddozen klaarzetten, Spons binnenlaten, een poep afkuisen, haren kammen, koffie zetten, boterhammen smeren, op de weegschaal gaan staan, ne nog na-snoozende wekker afzetten, neuzen snuiten, koppige kinderen van de grond oprapen of even buiten op het terras zetten, melk opwarmen, boterhammen eten, koek- en fruitdoosjes vullen,...
Tot ik opeens aan tafel kan gaan zitten en mijn tas koffie kan drinken. En als ik DAN, net neergeploft op mijn stoel en hopend op 5 minuten rust, terwijl mijn tas koffie onder mijne neus hangt nog vaag een restje ruik van die pamper of die poep... Dan denk ik FOERT, ik negeer het, en ik drink met véél smaak mijne koffie op, nah!

zaterdag 3 januari 2015

Havercraft

Havercraft? Inderdaad, havercraft. Althans toch volgens Nils. De andere mannen hier in huis houden het op Minecraft. Dé hype van de kerstvakantie! De interesse was er al een tijdje, en Kobe kreeg dus van de Sint het handboek voor beginners. Dat verdwaalde even in de massa ander speelgoed, maar gisteren bereikte de gekte hier een absoluut hoogtepunt. Het was een zicht zenne. Pieter aan de computer, en de jongens in de zetel. Hoe de man des huizes het hier gefikst krijgt, geen idee, maar op tv konden de jongens alles meevolgen wat papa op de computer uitspookte. Zelfs Juul was helemaal mee. Natuurlijk werden de nodige commentaren en aanwijzingen gegeven. De conversaties tussendoor waren kostelijk, maar voor niet-minecraft-kenners slaan de volgende uitspraken waarschijnlijk nergens op.

Kobe: "Aaaah, nu snap ik waarom die schapen hier staan. Die willen natuurlijk van het mooie uitzicht genieten!"
Tijn: "Papa, ge hebt uw deur weer laten openstaan!" en "Papa, ga jij nu slapen? Dan is het sneller morgen!" (die laatste ga ik onthouden en tegen hem gebruiken, echt)

Als de zombies komen, gaat dat gepaard met gegil en achter-de-zetel-gekruip. Op zo'n momenten sluip ik graag ook even dichterbij om dan zombie-gewijs de jongens te doen schrikken. Lukt altijd, maar ze vinden het totaaaaaaaal NIET grappig. Ik daarentegen... ;)

Toen Nils op een bepaald moment tijdens het spelen ineens de woorden "doodmaken" en "kapotmaken" begon te gebruiken, klonk dat toch maar een beetje fout. Dus vanaf nu worden er geen dieren meer doodgemaakt in Minecraft, maar worden ze "in de voorraad gestoken". Da's even juist, en klinkt iets kindvriendelijker. En nu de mannen sinds gisteren weten dat ze schapen kunnen scheren voor hun wol, moet er sowieso al een pak minder bloed vergoten worden. Maar die zombies, die moeten er gewoon aan, daar zit niks op. Wuuuaaaaahhhgrrrrlllllmmmmbbllllll.... Tjakkaaaaaa!!!


vrijdag 2 januari 2015

Zwanger-bevallen-zwanger-bevallen-...

2007    zwanger!
2008    het jaar van Kobe!
2009    zwanger!
2010    het jaar van Tijn!
2011    zwanger!
2012    het jaar van Nils!
2013    zwanger!
2014    het jaar van Juul!

2015... *grijns*

Niks van! Nooit meer! Never! Jamais!!!
Dapper plan nummer 2: niet meer zwanger worden! Nah!

(echt, of ik schree mij een oog uit!)

donderdag 1 januari 2015

Dappere plannen!!!

... want "goede voornemens", dat klinkt zo klef. Iedereen maakt goede voornemens. En die zijn dan altijd gedoemd om te mislukken, toch?
Dus ik ga dit jaar voor dappere plannen. Hoeveel, daar gaan we nog geen gewaagde uitspraken over doen. Want ik ga heel goed nadenken over mijn dappere plannen. Zodat het geen goede voornemens worden ;)
Dapper plan nummer 1: terug beginnen bloggen! Want een half jaar pauze, da's wel lang genoeg om er terug te kunnen invliegen. En we kunnen direct met iets schoons beginnen:1 januari, de dag waar Kobe en Tijn enorm naar uitkeken... Tijd voor de nieuwjaarsbrief! Kobe die voor de eerste keer een zelfgeschreven brief voorlas, Tijn die niet meer wegkroop door al de aandacht maar vol zelfvertrouwen stond te stralen en zijn brief nog knal vanbuiten kon, en Nils die een rondje draaide en tot vier telde... Ze waren stuk voor stuk geweldig!!!