Ik zie, ik zie...

... niks eigenlijk, dit moet wel de meest onduidelijke echo ooit zijn!
De gynaecoloog was vergeten om er eentje af te printen, en dit was alles wat er nog op zijn scherm stond toen we er naar vroegen, dus ja... 'k Had mijn kleren al terug aangedaan, en weer op die tafel gaan liggen alleen voor een fotoke, dat was nu ook weer niet nodig.
Wij gokken dat links het hoofdje zit, met daarnaast een stukje ruggenwervel...

't Was in elk geval allemaal in orde! Het beest lag met de beentjes naar beneden deze keer, dus qua druk op die baarmoederhals zal dat nog wel meevallen, 't zit er duidelijk nog niet heel de tijd met zijn/haar hoofdje tegen te stampen, da's al één geruststelling.
De hoeveelheid vruchtwater is ook niet echt rampzalig weinig, ik moet nu wel pillekes pakken om dat wat te verbeteren, dus dat komt dan ook al in orde.

Ondertussen draag ik ook het zwangerschapsbelletje dat ik van mijn mossels gekregen had, nog eens merci hè mannen! :)
En het beest stampt nen helen dag door zenne, actief dingske! Pieter heeft het nu ook al een paar keer gevoeld! En als we wat geduld hebben en wat letterlijk navelstaren, ziet ge die stampkes ook echt! Heb al genoeg gelezen en gehoord dat ik er nog op ga vloeken als dat gestamp pijnlijk gaat worden, maar nu vind ik het nog absoluut geweldig!

Hahaaa... Wij weten het!!! :)

Sommmigen onder jullie (lees: Liesbeth!) waren al extreem aan het vissen naar het geslacht, en tot nu toe konden we onszelf niet verraden, maar vanaf vandaag dus wel! Want jawel, wij weten nu zeker wat het gaat worden, en nee, wij zijn nog altijd niet van plan om het te verklappen!

Wat jullie wel krijgen, is een uitgebreid verslag van het gynaecoloogbezoek. Deze keer was het eens niet bij Weckhuysen maar bij Nuradi, omdat die betere apparatuur heeft om een grote controle uit te voeren. Alle organen zijn eens extra goed gecontroleerd en 't is allemaal dik in orde! We hebben het bloed door de navelstreng zien pompen, de vier kamers van het hartje ook, de hersenen... Wat die machinen al nie kunnen hè, maar 't is fijn om te weten dat alles ok is!
Allé, er zijn twee kleinere minpuntjes ook, maar daar valt eigenlijk niet veel aan te doen. Ten eerste zit het beest heel laag, wat de kans op vroeggeboorte een stuk groter maakt. En ten tweede was er ook iets minder vruchtwater dan er normaal zou moeten zijn. Het enige wat ik daar aan kan doen is genoeg rusten en mij laten soigneren door de Pieter! Ja, da moeten ze mij geen twee keer zeggen natuurlijk! Hoewel ik het wel een beteke jammer vind, was juist zo geweldig goed bezig in den hof... Zal dus wat meer op 't gemakske moeten, maar dat is dan maar zo hè!



















Deze keer hebben we ook wel een fotootje natuurlijk! Voor wie niet veel verstand heeft van echo's: het klein beest ligt hier compleet dubbelgevouwen (hoofdje rechts, poep links). Ge kunt goed de ruggengraat volgen en dan ziet ge daar ergens een dijbeentje, 't heeft trouwens lange benen zei de gynaecoloog! Er lag ook één been naar boven en dat had hij/zij vast met één handje, was echt wel schattig om te zien. Jammer genoeg lag het nogal slecht (gezichtje was bijna niet te zien met dat voetje en dat handje ervoor) en heel stil, anders had hij ook nog een 3D echo gemaakt.

Voila, meer valt er niet te vertellen denk ik... Binnen twee weken mogen we al terug naar Weckuysen, dus ik hou mij twee weekjes rustig en hoop dat het vruchtwater al wat beter is tegen dan...
Wordt wel moeilijk want ik voel mij voor de rest geweldig en heb massa's energie, maar moet mij dus inhouden, zucht... Maar ja, nu we weten wat het is kan ik mij wel met geboortekaartjes en andere concrete dingen beginnen bezighouden, afleiding genoeg dus!

En de meest foute naam tot nu toe is...

Bo!

We hadden al Lisa (zie hieronder), Klaas gaat ook niet echt... "SinterKLAASje Bonne Bonne Bonne"

Maar amai amai, Bo wint wel in de categorie "dat doet ge uw kind niet aan!"
Want Bo Bonne, dan hebt ge Bobonne.
En als ge 't omdraait: Bonne Bo, dan hebt ge Bonobo!
Als het op een oud menske of nen aap zou lijken, dan is dat maar zo, maar we gaan het nie zelf uitlokken hè!

In den helft!!!

Woehoew, halfweg! 'k Had wel gedacht dat dienen buik nu al wat dikker zou zijn, maar zoals ge ziet op de foto hiernaast kunt ge dat nog niet echt spectaculair noemen! Maar kom, ik zal dat maar niet te hard roepen, waarschijnlijk ga 'k er nog genoeg op vloeken als hij in mijne weg gaat beginnen zitten...
Ondertussen is het beest ook beginnen stampen, zo grappig! Nog niet hard genoeg dat anderen het ook kunnen voelen, dus Pieter moet nog efkes geduld hebben, maar 't is echt super! Vooral als ik op mijne fiets spring, begint het te protesteren, of misschien vindt het dat juist plezant, wie weet...? 't Zijn in elk geval duidelijk géén rammelende darmen meer!

Blijkbaar durft er hier niemand in 't openbaar namen geven; 'k heb wel al wat mailkes gekregen met goeie suggesties, merci!!! Voor een meisje hebben we zo ongeveer ons goesting wel gevonden, maar jongensnamen blijven moeilijker... We hebben gelukkig nog tijd genoeg, dus dat komt wel in orde! Nog een dikke week trouwens en we weten eindelijk wat het is... Spannend!

Ondertussen zijn we hier al eens begonnen aan een adressenlijst om de geboortekaartjes te kunnen opsturen, maar da's nogal rampzalig, amai! In tijden van mail en zo, wie houdt er dan in godsnaam nog nen adressenlijst bij... Wij niet dus! Vreselijk onhandig in dit geval, dus bij deze weer nen oproep: stuur uw adres door! :)
Het bespaart ons nen helen hoop opzoekwerk, en ge zijt zeker dat uw kaartje op het juiste adres toekomt! Nen dikke merci al op voorhand!