Ik zie, ik zie...

... niks eigenlijk, dit moet wel de meest onduidelijke echo ooit zijn!
De gynaecoloog was vergeten om er eentje af te printen, en dit was alles wat er nog op zijn scherm stond toen we er naar vroegen, dus ja... 'k Had mijn kleren al terug aangedaan, en weer op die tafel gaan liggen alleen voor een fotoke, dat was nu ook weer niet nodig.
Wij gokken dat links het hoofdje zit, met daarnaast een stukje ruggenwervel...

't Was in elk geval allemaal in orde! Het beest lag met de beentjes naar beneden deze keer, dus qua druk op die baarmoederhals zal dat nog wel meevallen, 't zit er duidelijk nog niet heel de tijd met zijn/haar hoofdje tegen te stampen, da's al één geruststelling.
De hoeveelheid vruchtwater is ook niet echt rampzalig weinig, ik moet nu wel pillekes pakken om dat wat te verbeteren, dus dat komt dan ook al in orde.

Ondertussen draag ik ook het zwangerschapsbelletje dat ik van mijn mossels gekregen had, nog eens merci hè mannen! :)
En het beest stampt nen helen dag door zenne, actief dingske! Pieter heeft het nu ook al een paar keer gevoeld! En als we wat geduld hebben en wat letterlijk navelstaren, ziet ge die stampkes ook echt! Heb al genoeg gelezen en gehoord dat ik er nog op ga vloeken als dat gestamp pijnlijk gaat worden, maar nu vind ik het nog absoluut geweldig!