Ongelooflijk!!!

Jawel dames en heren, ge gelooft het nooit maar 't is echt waar: KIM BLOGT NOG NEKEER!!!
Jongens toch, hoe schandalig slecht kunt ge zijn in consequent bloggen... Ik bak er niks van, I know, maar misschien, héééééél misschien is er nu wel beterschap op komst! Want jawel, deze blog wordt nieuw leven ingeblazen!!!

De meesten weten het wel al, maar kom, effe compleet theatraal erover doen.... TATARATATATATATAAAAAAAA... IK BEN WEER ZWANGER!!!
Jawel, nog een klein spook erbij! Aankomst voorzien op 10 April, 't mag van mij natuurlijk altijd iets vroeger, later kan helaas ook, maar meer dan een maand gaat het er toch niet naast zitten, da's zeker! (ok ok, technisch gezien kan dat wel, maar we gaan niet uit van rampscenario's hè, altijd positief blijven...)

De curieuzeneuzemosterdpotten onder jullie moet ik wel al meteen teleurstellen. Vorige keer konden jullie nog ijdele pogingen ondernemen om ons het geslacht te proberen ontfutselen. Deze keer worden die pogingen nog ijdeler dan ijdel, aangezien we het zelf niet willen weten! Jawel, wij gaan voor de totale verrassing! En nee, en dit is genen truc om van het gezaag vanaf te zijn, we willen het gewoon écht zelf niet weten deze keer, lekker spannend! :D
Ok, eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vermelden dat dit vooral door Pieter komt, persoonlijk ben ik niet zo'n held wat geduldig afwachten betreft, moest het alleen aan mij liggen, ik zou het wel willen weten... Maar Pieter wil niet nog eens een helse tijd meemaken van de hele tijd te moeten zwijgen en schrik te hebben om zich te verspreken, dus blijf ik mee solidair onwetend. En 'k moet zeggen, dat heeft ook wel iets zenne!
Tja, op dit moment kúnnen we het technisch gezien ook nog niet weten, ben nog maar een goeie 14 weken ver en dan valt er nog niks te zien hè. 30 oktober gaan we terug op controle, en gaan we dus moeten passen bij de vraag of we willen weten wat het is...

Ah, en waarom we het nu pas vertellen en niet meteen direct gelijk vorige keer? Ik vraag het mij ook nog altijd af!!! Jongens toch, zo lang zwijgen, 't was niks voor mij! We dachten kom, we vertellen het pas op Kobe zijn eerste verjaardag, dat leek ons leuk... Ja tarara, nooit meer, echt, volgende keer mogen jullie weer van in het begin meegenieten! :)
Altijd maar liegen als mensen vroegen of we nog niet aan een tweede dachten... Constant op letten dat ik mijn buik introk als er familie was... Mezelf beheersen om nog niet tussen babyspulletjes te gaan neuzen of de nieuwste zwangerschapscollectie al eens te gaan keuren... Want ne mens zou zo al eens betrapt kunnen worden hè!
Allé, aan de andere kant vind ik het natuurlijk wel fijn dat het gelukt is om zo lang te zwijgen, dat niet al die moeite voor niks was, maar dat was wel de eerste en de laatste keer!

Ziezo, ik ga dit berichtje al eens afronden, nog eens opzoeken waar de echo's nu weer opgeslagen staan, en dan begin ik aan het zwangerschapsverslag van de voorbije drie maanden! Hou jullie vast, twee blogberichten op één dag, de wereld op zijn kop!!! (lol)