Acht weken al! Acht!!! Elke dag krijgen we hem gemakkelijker aan het lachen en hij kan ook al een tijdje geamuseerd rondkijken in zijn park. Dat vinden de grote broers natuurlijk geweldig, die laten met veel plezier vanalles boven dat kleine hoofdje rondzweven... Dat gaat uiteraard ook eens fout aflopen, ik hou mijn hart al vast en kan alleen maar hopen dat het een zacht speelgoedje is dat dan recht naar beneden op dat kleine neusje valt... Ze zijn er zó geweldig lief voor, maar kennen hun eigen kracht natuurlijk niet. Stevige zoentjes, verpletterende knuffels, "dáár mogen we niet aankomen hè mama!" met de vinger gevaarlijk dicht bij (op, eigenlijk) het fontanelleke... Gelukkig zijt ge daar bij een vierde al heel wat geruster in. Hij kan ook maar vroeg genoeg leren om tegen een stootje te kunnen, hij zal het nog kunnen gebruiken als jongste van den hoop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten