Na een paar opmerkingen van Pieter in de zin van "ge moet nog ies bloggen hè!" heb ik me zonet met het kaartje van het fototoestel (en ok eerlijk, ook met een hééééééle diepe zucht) voor de laptop gezet.
En dan nu dat leeg kaderke hier vullen... Voor de zoveelste keer mezelf proberen wijsmaken dat ik het nu écht ga proberen volhouden, daar begin ik niet meer aan hè, 't is bewezen, ik ben een ramp! :)
Maar goed, jullie willen niet lezen hoe het met mij gaat natuurlijk, maar met onze kleine bonnekes! En daar kunnen we duidelijk over zijn: die doen het geweldig! Zalige ventjes, echt! Ik ben normaal niet zo'n melige mama die begint te janken bij de eerste de beste kleffe serie op tv, maar als mijn jongens zoals nu niet thuis zijn (nachtje gaan logeren bij oma en opa, wij zijn gisteren gaan kwissen!) en ik kom dan deze foto tegen, man man man, dan loopt mijn hart toch efkes over zenne... smelt!!! :)
Onze twee grootste helden op hun loopfietske... Tijn is op 2 april 2 jaar geworden, en heeft de miniversie gekregen van de fiets die Kobe al een tijdje had. Probleem is wel dat hij zelfs voor het allerkleinste model op de laagste stand nog een béétje te klein is! Maar als hij zijn schoentjes aanheeft, en we halen het zadeltje eraf, dan lukt het nét. En ook nog een voordeel: Tijn wil het zooooo graag kunnen dat hij niet opgeeft en er blijft opkruipen, waardoor hij er eigenlijk al goed mee weg is! 't Was groot verdriet toen Nils begon te wenen en we terug naar huis moesten :)
En ons Nilske, tja, die doet het ook schitterend hè. Vééééél te goed eigenlijk, dat ventje groeit zo snel! Tijn is altijd klein geweest voor zijn leeftijd en had stiekem gehoopt van nog eens zo'n kleintje te hebben, maar nee... 't Is een Kobeke, zeggen we hier dikwijls, en da's echt wel waar! Groot en stevig :)
Volgende week moeten we nog eens naar Kind&Gezin en ik hou mijn hart al vast voor de cijfers!
Wel een groot verschil met Kobe en ook Tijn: Nils is een eeeeenooooorm mama's-kindje. Of eigenlijk kunnen we nog specifieker zijn: 't is nen tettenman! Meneer wil niet uit een fles drinken, meneer wil geen tut, meneer valt moeilijk in zijn eentje in slaap,... 't Is duidelijk dat er voor Nils maar 1 oplossing is voor alle problemen! Of nee wacht... 2 :)
Maar kom, niet dat we daar wanhopig van worden hoor, ik ben toch nog thuis tot september dus daar liggen we echt nog niet wakker van, vier maanden tijd is nog lang genoeg om af te kicken ;)
En over de vraag "hoe zijn de nachten?" kunnen we ook kort en duidelijk zijn; slecht! Al een geluk dat dit ons derde kindje is en dat we er héél gerust in zijn dat dit ooit wel in orde komt, want amai, meneer kan er wat van. Wordt nog altijd twee tot drie keer wakker 's nachts, drie keer raden wat meneer mist? Als er nog eentje zou bijkomen, heb ik er toch liever eentje uit de categorie die het meer voor de billen heeft! Al wil ik mij nog niet voorstellen hoe ik dat kind dan ga moeten troosten ;)
Maar ach, 't is zooooo'n zalig ventje, zo vrolijk... Als ge dan 's morgens met ne kop van grmbl-ik-ben-nog-moe boven dat bedje gaat hangen en ge krijgt meteen ne smile van hier tot ginder, tja, dan is de zoveelste slechte nacht alweer op slag vergeven en vergeten. Kinderen, ge moet er ook wat voor over hebben hè ;)
Voila, om af te sluiten nog twee foto's van dat vrolijke spook, en dan ga ik de rest van den blog eens updaten! 't Is nodig!!! :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten