Geboorteverslagje

Jaja, 't is gebeurd: gisteren is onze kleine Kobe geboren!!!

Momenteel is het ietske na zes uur 's morgens, heb het opgegeven om nog iets te proberen slapen. Hij was altijd maar aan 't smakken en begon om de twee minuten te kneuten voor 'k weet niet wat... Nu zit ik hier zo wakker als iets met de laptop van de Pieter op mijne schoot, en nu hoor ik meneer niet meer natuurlijk! Achja, 'k zal strakskes nog wel wat slapen, dan moet de Pieter hem maar entertainen.
'k Moet hier dringend alles eens typen voor ik het zelf vergeet, zal nu al mijn best mogen doen en mijn eigen nachtelijke sms-kes nog eens mogen nalezen om de voorbije nacht zo goed mogelijk te reconstrueren... Here we go!

Woensdagavond stappen we iets voor zeven uur 's avonds de materniteit binnen met ons valieske, het grote avontuur gaat beginnen! Eigenlijk zijn we veel te vroeg, horen we achteraf, maar ja, als meneer de gynaecoloog zegt dat ge der tussen zes en zeven moet zijn... Maakt niks uit, we zijn al blij dat er schot in de zaak komt, we zullen ons nog wel wat amuseren! Om te beginnen mag ik nog eens aan mijne favoriete monitor gaan liggen, alles is dik in orde, een paar kleine weeën maar niks spectaculairs. Nog altijd een kleine vier centimeter opening, dat hadden we al efkes hè! Ik krijg een lavement, het eerste in heel mijn leven denk ik, tof zenne! Ga hier niet in detail treden, iedereen weet wel wat een lavement doet met een lijf, amai! Daarna krijgen we te horen dat ik om half elf nog ies aan de monitor moet, en dat ik om twee uur dan een eerste pilleke ga krijgen. Tja, we waren dus inderdaad echt wel wat te vroeg, maar we hebben ne laptop met muziek, nen tv, puzzelboekskes, strips,... dus geen probleem! Om negen uur beseft de Pieter dat hij den avond en de nacht niet op twee rollekes mentos gaat overleven, dus hij gaat efkes frietjes gaan eten! :) Tegen tien uur is hij terug, we zetten den tv op, haaa, Lord of the Rings, geweldig! Om half elf komen ze de monitor weer aanzetten, nog steeds alles in orde natuurlijk, dus tegen half twaalf vliegt den tv uit en proberen we nog wat te slapen voor het grote werk begint!
Rond half drie word ik wakker, tiens, kwamen ze geen pilleke opsteken om twee uur? Tegen drie uur komt de vroedvrouw de kamer binnen, blijkbaar was het efkes nogal druk en dus hebben ze mij een uurke langer laten slapen... Ik vlieg weer maar eens aan de monitor en krijg een eerste pilleke opgestoken om de baarmoederhals wat weker te maken. Na een uurke monitor zijn er al wat kleine weeën te zien, maar nog niks spectaculairs dus ik kan nog wat slapen. Niet dat mij dat geweldig lukt, om de zoveel minuten schiet er een aircomachien aan en er komt een constant gezoem van 'k weet niet waar.... Uiteindelijk val ik toch in slaap, tot ze om zeven uur het ontbijt voor de Pieter komen brengen; ik kan op mijn kin kloppen natuurlijk maar 'k heb wel honger eigenlijk... 'k Neem toch enen hap van zijnen boterham, nah! :)

Het beetje weeën dat ik al heb, zorgt ervoor dat ik rond acht uur al een dikke vier centimeter opening heb, da's dus al een klein beetje meer dan daarstraks! Om negen uur wordt er dan een tweede pilletje opgestoken, maar dit keer veel hoger (tot tegen het hoofdje). Dat doet serieus zeer! Tegen tien uur beginnen de weeën al wat erger te worden; ik zoek nog afleiding in ne mega sudoku en speel nog een spelleke Catan (de dobbelversie) met Pieter, maar 't wordt lastig. Ik loop rond, ga weer liggen, ga ies op zo ne zitbal zitten, krijg ne warme modderzak om tegen mijne rug te leggen,... Maar op den duur helpt echt niks meer; tegen elf uur ben ik al goe aan 't afzien. Ik krijg nog een tweede pilleke opgestoken, doet verdorie nog veel meer pijn dan het vorige! Wel al vijf centimeter opening ondertussen, ok, we zitten theoretisch gezien dus al in den helft, oef!

Maar dan!!! De pijn wordt serieus erger, ik kronkel in alle mogelijke houdingen op dat bed maar niks helpt, helaas! Pieter masseert mijne rug, nijpt in mijn hand, laat mij ook gerust als het moet,... :) Begin zo toch een beteke in de buurt te komen van mijne pijngrens, dus ik wacht hoopvol op de volgende controle door de vroedvrouw. Iets na twaalf uur krijg ik dan te horen dat ik nog altijd maar vijf centimeter heb! Maf, en dit hou ik echt niet lang meer vol. Ben sterk epidurale verdoving aan 't overwegen... De gynaecoloog komt erbij en besluit mijn vliezen te breken, maar de vroedvrouw waarschuwt dat het daarna waarschijnlijk nog pijnlijker gaat worden! En inderdaad, nu kan ik zelfs niet meer deftig op vragen antwoorden en mijn ogen krijg ik bijna ook niet meer open van de pijn, pfff, hier met die epidurale! Den dokter wordt gebeld, en ongeveer een kwartiertje later begint het verlos-Kim-uit-haar-vreselijke-lijden-proces, olé! Ik krijg te horen dat ik een brave ben omdat ik stil blijf liggen als ze mij dat vragen, ha, kijk eens aan, flink van mij hè! Ondertussen moet ik wel nog net wat weeën wegpuffen, maar wetende dat er beterschap op komst is, lukt dat nog wel redelijk.

En dan weer een kwartierke later... Zaaaaaaalig!!! Langzaam voel ik mijn benen en mijne rug warm worden. Weeën? Geen idee, ja zeker? Maar ik voel niks, haha! Ik lig rustig neer, heb het overal lekker warm en kan zelfs mijn ogen toedoen (nadat ik ze eerst eindelijk weer kon opendoen!) en nog wat rusten. Vanaf dit punt is ook mijn tijdsbesef compleet weg. Om de zoveel tijd komt de vroedvrouw langs, en de centimeters vliegen voorbij. Zes, zeven, acht, negen,...
Alleen zit onze pruts nog altijd met de rug naar rechts in plaats van naar voor, dus er worden vele pogingen ondernomen om het hoofdje in de goede richting gedraaid te krijgen. Mij allemaal gelijk zenne, ik voel wel dat ze daar vanalles aan het forceren zijn, maar gene pijn! Tegen dan is het ongeveer halfdrie. De vroedvrouw die mij al heel de morgen aan het begeleiden is, heeft gedaan om drie uur maar belooft te blijven tot het spook er is, 't gaat toch niet lang meer duren. Als ik 't gevoel krijg dat ik naar 't groot toilet moet, ga ik bevallen! En hup, iets voor drie uur is het zover en verhuis ik met mijn bedje naar de verloskamer!

En daar ging het heel rap. Om vijf over drie mocht ik beginnen persen. Af en toe kreeg ik met behulp van een spiegel te zien hoever het hoofdje al zat, wel een beetje absurd maar echt super! De gynaecoloog kwam erbij, en om 15u21 was Kobe geboren! En 't is een stevig manneke; 53 cm en 3kg750!
Feest! Eventjes wenen en dan al vollen bak snoeten beginnen trekken... 't Is echt een geweldig ventje!