Kobe is gewéldig!

Hoihoi!

Hier nog eens een klein verslagje vanuit het ziekenhuis. Waar zullen we mee beginnen? Tja, het plan was eerst om elke dag iets te typen, maar wegens nogal slapeloze nachten had ik daar ’s morgens niet echt de energie meer voor.
 Ja, tijdens het bezoek was Kobe wel altijd rustig en sliep hij heel de tijd, maar ’s nachts, amai! De eerste nacht viel nog mee, dan loopt ge daar met plezier een uurke mee rond en kunt ge wel wat bleitconcerten verdragen, maar de tweede nacht zijn ze hem uiteindelijk om half vijf komen halen en heeft hij drie uurtjes ergens anders geslapen, zodat wij toch ook iets van rust hadden.
Nu hebben we net de derde nacht overleefd, en na twee slapeloze nachten eindelijk eens deftig kunnen slapen! Reden: de eerste papfleskes! Ja, ‘k heb gisterenavond besloten om de borstvoeding op te geven. Het deed al pijn van de eerste dag, maar ja, voor zo ne kleine schat kunt ge wel wat verdragen dus de eerste twee dagen ging het nog wel. Zat al snel met tepelkloven, waar ik dan olie en later zalf voor kreeg om de schade wat te proberen beperken. Maar gisteren had ik dus een tweede afspraak met mijn pijngrens en zat ik hier al te bleiten van de zeer nog voor ik hem er aan moest leggen, tja, dat is het ook niet natuurlijk hè. Dus gisterenavond om negen uur kreeg hij zijn eerste papflesje. Van de papa, jaja! Man man man, dat zalige gezichtje achteraf, Kobe lag direct in nen halve coma! Wij hebben toen nog samen een glaasje wijn gedronken, en zijn dan ook lekker op tijd in ons bed gekropen. Het volgende flesje kreeg hij in principe om één uur (telkens vier uur tussen), maar om half twaalf was hij al ontroostbaar dus kregen we het toch al. Maar daarna heeft hij wel tot vijf uur doorgeslapen voor de volgende fles, zalig!

Overdag is het al van in het begin een zalig ventje! Heel gemakkelijk, laat hem zonder problemen door iedereen pakken, kijkt al geweldig schattig rond... 
Alles is ook helemaal in orde, bij elke controle door de vroedvrouwen en de kinderarts krijgen we te horen dat het “ne flinken” is... Voor ons is hij in elk geval zeker perfect zenne, we zijn helemaal zot van ons klein spook!

We willen ook zeker iedereen nog eens héél erg bedanken voor de berichtjes en kaartjes en bezoekjes en cadeautjes. Sorry als we niet onmiddellijk iets terug laten horen, maar ’t is hier soms zooo verschrikkelijk druk!
We zijn ook al aan een paar mensen suikerboontjes vergeten meegeven, help ons daar zeker nog eens aan denken, jullie hebben dat zeker nog tegoed hè!
 Voila, ik ga hier nekeer afronden en de Pieter richting internet sturen. Onze katten zitten daar ook wanhopig op eten te wachten, dus ja...
Groetjes!